استون هنج

خیلی وقت ها آرزو می کنم پرنده، گاو میش، پروانه یا چیزی باشم که بتونم بدون وابستگی با همه ی داشته هام سرزمینم رو عوض کنم، ییلاق قشلاق کنم با همه ی آدمایی که دارم و فقط به دنبال آب و غذا باشم.این روزها بیشتر به تصمیممون فکر می کنم. واقعا رفتن درمون همه چیزه؟ وقتی میرم بیرون با بقیه مهرداد غر میزنه که برای کی میری؟ واسه چی میری؟ اینجا عوض بشو نیست و تو فقط باشد بری از این جغرافیا. مشکل از آدم هاشه و نه حکومتش! اینها لیاقت این حکومت رو دارن، خودت رو به کشتن میدی تا چه چیزی عوض بشه. باید بریم! فقط همین راه رو داریم!قبلا خودمم می خواستم. اما الان واقعا دو دلم. تنهایی سخته. شغل پیدا کردن. جا افتادن. ایجاد ارتباط با کسایی که اولین باره میری سرزمینشون خیلی سخته. من دیگه 30 سالمه. یعنی چقدر پتانسیل تغییر و انعطاف پذیری رو دارم؟ یعنی چقدر قراره تنهایی گریه کنم؟ مثلا وقتی یک بیماری دیگه مثل کرونا یا بدتر از اون شایع شد. چه کسی رو داریم ازمون حمایت کنه؟ به چه کسی می تونیم ااعتماد کنیم وقتی فقط من و مهردادیم. اینها توهم توطئه ست می دونم. ولی یک اپسیلون ااتفاق بیفته چی میشه؟ بهش میگم می دونم رفتن رو می خوای اما این بار من دو دلم. دلم امنیت می خواد. امنیت خاطر که از آدم های امن میاد. الان چسبیدم به همون آدمای امنی که بارها و سالها بهم آسیب زدن.نمی دونم تکلیف چیه. و من چندان خوشحال نیستم از تغییر جغرافیا. شاید مضطربم و می دونم این طبیعیه. عقلم بهم میگه همه اینطورن ولی چاره چیه باید از نو بسازی.امیدوارم به اون ذره ظرفیت خودم برای تغییر و انعطاف پذیری. تنها چاره همینه... + نوشته شده در چهارشنبه ۲۸ دی ۱۴۰۱ ساعت 22:37 توسط maryam  |  استون هنج...ادامه مطلب

من آدم ارتباط برقرار کردنم. نه اینکه بلوف اجتماعی بودن بزنم. در واقع برقراری ارتباط در جهت رشد کردن رو دوست دارم در غیر این صورت ازش فرار می کنم و اغلب ساکتم. دلم می خواد چیزای جدید یاد بگیرم و نه فقط مسایل دهن پر کن و فلسفی و حتی یادگیری باغبونی. پیروز شدن در دعوا. نحوه تدریس فلان موضوع به دانش آموز. شعرخوانی و ادبیات.موسیقی و زندگی نامه فلان موسیقی دان. ستاره ها و احوالشون و .... قبلا از طریق این وبلاک یادمی گرفتم و ارتباط می گرفتم با بقیه تو زمینه های مختلف. بعدش که در اینستاگرام فعال شدم اونجا این کار رو می کردم. ولی حالا که پرت شدیم یک گوشه و در اینترنت رو به رومون بستن (کثافت ها) و شدیم عروسک دست یک عده احمق! که مطالب زیر ۱۸ سال ببینیم و چیزی نفهمیم و بچه های خوبی ازمون در بیاد در نهایت! دوباره بعد از چند روز تلاش برای وصل شدن به فیلتر شکن و عدم موفقیت در این مهم. به این نتیجه رسیدم که باید این ارتباط رو با همون وبلاگ قدیمی ادامه بدم.اینجا دوباره مطالب علمی و نجوم و ... رو میذارم بلکه از حس رکود و بیخود بودن در بیام. آمریکا هیچ غلطی نمی کنه! + نوشته شده در پنجشنبه ۲۹ دی ۱۴۰۱ ساعت 19:46 توسط maryam  |  استون هنج...ادامه مطلب

برای شروع بد نیست کتابی که در حال مطالعه هستم رو معرفی کنم.عنوان کتاب هست «زندگی 3/0 انسان بودن در عصر هوش مصنوعی» به تالیف « مکس تگمارک» و ترجمه « میثم محمد امینی». انتشارات فرهنگ نشر نو سال 1400.به بیان نویسنده ی کتاب که استاد دانشگاه MIT و متخصص در زمینه هوش مصنوعی نیز هست، هدف از نگارش این کتاب علاوه بر آشنایی با تعریف هوش مصنوعی و کاربرد آن، شناخت تاثیر هوش مصنوعی و رشد ربات و ماشین ها در آینده ی بشریت است. اینکه در نهایت باید ماشین و ربات را به چشم سلاح دید یا خیر؟! او می گوید این کتاب برای همه! مردم با هر حرفه و زمینه کاری نگاشته شده و نه فقط متخصصین هوش مصنوعی و تکنولوژی.نگارنده در این کتاب با توضیحاتی که بر پایه ی یافته های علمی هستند سعی کرده به پرسش هایی از قبیل: "زندگی انسان در عصر هوش مصنوعی چه جایگاهی دارد؟" "آیا انسان به هوش فرابشری با استفاده از هوش مصنوعی می تواند برسد؟" چه زمان طول می کشد تا به چنین تکنولوژی برسیم؟" سرنوشت انسان بعد از پیشرفت تکنولوژی و ایجاد هوش فرابشری چه می شود؟" "چه شغل هایی ایجاد و یا از بین می روند؟" "اصلااتکا بر ماشین و ربات خوب است یا خیر و ...؟" پاسخ بدهد.در این کتاب هوش به عنوان توانایی برای رسیدن به هدف پیچیده تعریف شده است که این هدف لزوما غایت مثبت یا منفی نخواهد داشت.مکس تگمارک حیات را از لحاظ پیچیدگی به سه گروه: زندگی 1/0 (حیات زیستی)، زندگی 2/0 (حیات فرهنگی) و زندگی 3/0 (حیات تکنولوژیک) دسته بندی کرده. که این دسته بندی بر اساس سه معیار توانایی طراحی سخت افزار، طراحی نرم افزار و توانایی تکثیر صورت گرفته است.زندگی 1: توانایی تکثیر دارد اما توانایی طراحی سخت افزار یا نرم افزار خودش را ندارد. مانند باکتری.زندگی 2: توانایی تکثیر استون هنج...ادامه مطلب